Tocht naar beneeden

Ik rilden, het was hier zo koud... Ik keek uit, de mist was dik en ik kon amper mijn eigen hoeven zien... K-k-k-kkoud rilden ik. maar ik wist dat het noch zeker een paar uur loopen was voor ik in de warmte was. Dik duwden mijn neus tegen mijn borst en zetten noch een paar stappen. vechtent tegen de wind stapten in voor uit. soms rolden er sneeuw naar beneeden en dat kwam hard aan. Mijn ogen traanden, mijn beenen waaren wankel, en mijn lijf rilden. dit mocht niet het einden zijn, dus ik moest door loopen! niet na denken, zet je eenen hoef voor de anderen en loop door! zij ik tegen mij zelf. als je beneeden bend mag je trots zijn, want dan heb jij het gedaan! Weer zetten hij een paar stappen voor uit, met moeiten, het kosten hem veel enagie. Té veel! Weer een voet voor de anderen, Het leek steeds minder snel tegaan, en het ging al zo sloom.