Here I am, and I stay here!

Ik liep door het lange gras. Mijn manen danste in de wind. De lucht was hemelsblauw en mijn vacht glansde door de zon. Ik draafde aan en keek om me heen. Ik ging over in stap en ging even grazen. Ik zwiepte speels met me staart. Ik hoorde voetstappen in het gras. En sprong geschrokken om ik keek met gespitste oren naar de verte waar ik iets hoorde. Maar ik zag niks dus ging ik door grazen. Maar ik vertrouwede ik het niet maar ik graasde maar door. Mijn spieren stonden gespannen. Na 5 min begon ik me toch weer te ontspannen. Ik zag een paar diertjes die vrolijk door het gras sprongen. Ik grinnikte ze leken heel blij. Ik voelde de vrijheid in mezelf en droomde weg. Ik dacht aan vroeger toen ik alleen door het gras gallopeerde. Ik voelde me toen eenzaam maar zo vrij. De wereld was en is nu nog zo mooi. Ik droomde zo erg weg dat ik niet meer in de gaten had waar ik was. Toen schrok ik wakker toen ik een vogel hoorde fluiten in de boom het was een geweldig/mooi geluid. Ik geniete van dit mooie moment net als elke dag. Ik moest er niet aan denken als de wereld slecht was. Ik gallopeerde weer door het gras de wind raasde door mijn manen en staart het was super. Ik sloot mijn ogen en gallopeerde. Ik deed ze weer open want het werd een beetje donker. Erwaren wolken tevoorschijn gekomen. Ik keek naar de lucht. Er vielen nog geen druppels maar ik wist dat het niet lang meer duurde. Ik keek weer voor me uit en ik zag iets het leek op een paard. Ik kneepme ogen tot spleetjes en keek nog beter. Ja, het was een paard. Ik wachtte gespannen af totdat het paard dichterbij kwam. Ik keek gespannen en toe. En schraapte met mijn hoef. Ik hinnnikte gespannen en hard. Om te laten zien dat hij tevoorschijn moest komen. Ik maakte me breed en ging me wat meer ontspannen. Ik hoopte dat het een aardig paard was.' Hoi, Kom tevoorschijn ' Ik stak me oren naar voren om beter te horen waar hij was. Ik zag hem wel staan maar zag niet hoe hij/zij eruit zag. Ik was best nieuwschierig want zo ben ik nou eenmaal. Ik stond in het stuk met hoge gras en stampte het plat met me hoef. En keek nieuwschierig naar het paard. ' Kom alsjeblieft tevoorschijn ' Ik dacht al na hoe het eruit zou zien.

Hij keek in het rond. Argghh alles was zo kleurrijk en vrolijk. Gatver. Toen zag hij een paard dat aan het galopperen was. Mmmm dat is volgens mij we een leuke om bang te maken. dan is er nog iets leuk aan deze dag. Hij galoppeerde via de bosjes achter haar aan. Ik zag dat ze mee hoorde en maakte extra veel geluid om haar extra bang te maken. Wat was het toch geweldig. Maar dadelijk komt de finale. Gillend weg rennen. Heerlijk was het als die mormelige goedzakjes dat deden. Misschien als hij haar te pakken krijg kan hij haar misschien doden. Dan is er weer een goedzakje minder. Met krachtige passen liep hij naar de merrie toe. Haar angstige stem kwam binnen. Hij voelde zich goed. ,, Wacht maar af dadelijk haal ik je hier heen en dan ben je al helemaal niet meer veilig goedzakje. Of ik ga je slachten weet ik nog niet''. En een harde duivelse lach kwam er achteraan. Hij keek snel even haar kant op om haar blik te zien.

Ik keek hem aan hij zag er niet aardig uit maar miss had ik het fout. Ik keek niet meer bang of gespannen. ' He jij daar wie ben jij?! ' Ik maakte me breed. Ik stapte naar hem toe. ' Hoi, Ik ben Liberty' Ik keek hem aardig aan. Maar ik kon aan zijn ogen lezen dat hij niet aardig was. Ik deed snel een stap achteruit maar je kon niet lezenin me ogen dat ik bang was maar ook niet zien. Ik keek hem schuin aan. ' Wat doe jij hier eigenlijk paarden bang maken ofzo' Ik keek hem plagerig aan. ' Mij maak je neit bang hoor als je dat denkt, jongen ' Nou misschien kon hij me bang maken maar dat liet ik niet merken. De lucht werd inmiddels zwart en het ging onweren. Flitsen kwamen tevoorschijn en het ging regenen. De wind waaide hard en nu zag het de hengst er wel eng uit. Ik steigerde hoog. Niet omdat ik bang was maar om te laten merken dat ik totaal niet bang ben. ,, Zou hij iemand kwaad doen??" Mijn benen maaide door de lucht. Het zag er angstaanjagend uit maar het was ter bescherming niet om iemand bang te maken.

Ik zag dat de zo geheten Liberty mij inspecteerde. ,, Ik ben je grootste nachtmerrie!. Met lompe stappen kwam ik haar kant op. Ze maakte zich breed. ,, Hoi, Ik ben Liberty'' herhaalde ik met een hoog stemmetje. En ik schoot in de lach. ,, Ik hoef je naam niet, het enige wat ik wil is geen schijtzakjes meer zoals jij''. Ik zag dat ze me schuin aan keek. De woorden kwamen binnen. ,, Oow daar kom je snel genoeg achter''. Langzamer had begon ik er steeds enger uit te zien. je zag het wit in mijn ogen, al mijn spieren waren gespannen. En een klein glimmend laagje kwam op mijn vacht. Ik brieste. Niet echt rustgevend. Eerder om bang van te worden. Ik lachte. Ze wou laten zien dat ze niet bang is. Ik lachte hard. Alle goedzakjes en schijtzakjes zijn bang voor mij! Ik vond het fijn dat het ging regenen. Dan zijn die goedzakjes extra snel bang. Yes flitsen dacht ik. Ik lachte hard. Zo maak je goedzakjes bang. En goed ook..

Hij zag er nu wel heel eng uit. Ik brieste hard. En gallopeerde lang hem. Mijn spieren stonden heel gespannen. En op mijn bruine vacht begonnen er donkere vlekken te komen van het zweet. Mijn wit in mijn ogen was te zien. Ik gallopeerde naar een andere plek waar ik veilig was. Maar hij bleef me achtervolgen. " Ga weg!!!,, IK rende harder. Toen zag ik een flits. Ik schrok. Ik steigerde heel hoog. Mijn benen maaide weer in de lucht. Waarom moest mij dit weer overkomen dachtik bij mezelf. Mijn hoeven kwamen met een klap op de grond terecht en een stofwolk omringde me. Dit was mij kans het zwarte paard kon mij niet meer zien. Ik gallopeerde snel weg naar een plek met hoof gras ik maakte me klein en gallopeerde verder je kon me niet boven het gras uit zien komen. Ik hoopte maar dat hij me nu niet meer volgde. Ik kon niet tegen zo slecht paard op. Het was eng om hem zo te zien. Bij het onweer. Ik schrok me rot toen ik achter me keek. Daar stond hij vlak achter me. Ik hoopte maar dat hij uitgeput was maar dat was hij niet hij ging juist harder rennen.

Het was leuk op zo'n goedzakje bang te zien. Hij had een goede conditie. Dus dat was geen probleem. Nu nog een beetje meer bang dan was het pas leuk. ,, Kijk maar uit ik volg je overal. Je kan me niet afschudden'' en ik deed er een duivelse lach achteraan. Hij keek naar haar. Wat genoot hij er van. Hij zette zijn turbo in een even later galoppeerde hij naast haar. En zei in haar hoor. ,, Boe! Ik zei het toch?! Kijk uit he dat je niet struikeld!''. Hij kon haar de bosjes in duwen. En dat deed hij. Hij ging steeds meer haar kant op. Ze had nog maar heel weinig ruimte. En toen gaf hij haar het laatste zetje. En gaf er nog een voor de zekerheid. ,, Ik zei toch dat je nergens veilig bent!''. Dit voelde goed. Heel goed. Hij zag er nog steeds angstaanjagend uit. Wat is het heerlijk om een bad te zijn!

Ik lag in de bosjes. Er zaten allemaal wonden op mijn lijf waar bloed uit kwam. Ik werd licht in mijn hoofd. En dacht aan het enge paard. Dat hij steigerde en me dood maakte. Ik werd gelijk weer wakker en zag zijn enge ogen. Het haat was in hem te zien ik sprong op en liep achteruit. Mijn wonden deden pijn en ik kon amper lopen. Dit was niet leuk meer. Ik steigerde en raakte met mijn hoef zijn borst. Ik was heel bang en mijn wonden gingen nu meer bloedde. Alles in mijn lijf deed pijn. Ik landde en gaf een kreun van de pijn. Het zwarte paard lachtte maar ik niet. ' Vind je dit grappig he stom rot paard ' Ik liet mijn been rustte want die deed het meeste pijn. Ik keek hem aan. Hoe erg kon een paard zijn. Nou zo erg als hem dus. De wereld leek nu wel het ergste wat er bestond. Het weer veranderdeweer het regende niet meer of onweerde niet meer. Daar was ik blij meenu was hij een stuk minder eng.

Ik zag haar liggen. Het voelde goed. Een goedzakje zou een brandende pijn hebben! Ik niet. Het voelde juist goed! Ik zag al die wonden en hoe meer ik er zag hoe blijer ik werd. Ze had veel pijn. Het amuseerde mij. Nu moeten de wonden nog gaan ontsteken. Dan was het pas leuk. Opeens kreeg hij een flashback. Hij was het grootste kind van de kudde. Hij deed wat hij wou. En zijn ouders. Die had hij op 2 jarige leeftijd vermoord. Maar goed hij was 1 en speelde met de rest toen er opeens een twenter kwam. Hij voelde zich sterker. En beter. Embrace stond op. Hij dacht dus dat hij van Embrace ging winnen? Mooi niet. Want toen de twenter hem aan viel zette hij een stap opzij en de twenter kwam met zijn hoofd tegen een boom. Hij zwoor dat hij ooit terug zou komen en zou winnen. Maar dat heeft hij nooit meer gedaan. Zeker te bang dacht Embrace. Nu is hij groot, sterk, mooi, angstaanjagend en slecht. Toen kwamen de woorden van de merrie binnen. ,, Ja dat vind ik inderdaad ja''.

'Oo egt joh nou ik zeg maar 1 ding zoek lkkr je eigen vrienden, sukkel' Ik gallopeerde weg. Ik wist dat hij me zou achtervolgen maarja dat risico meost ik maar nemen. Ik gallopeerde naar de kant waar ik hem voor het eerst was. Ik ging grazen want ik had honger. Ik keek hem aan want hij was me achterna gegaan. ' Oo ben jij hier ook?!' Zei ik stomverbaasd dus ik bedoelde het sarcastisch. ' Hé ik ben je stomme streken zat ga iemand anders lastig vallen met je domme streken ' Ik ging weer grazen en lette helemaal niet meer op de zwarte hengst. Ik was hem helemaal zat mijn wonden deden nog pijn maar ik trok me er niks van aan. Ik lachte ik dacht aan vroeger toen ik met de hele groep stond te grazen. We hadden beloofd om met zijn alle in de kudde te gaan maar ze waren opeens verdwenen omdat hun vader dood was. Ik hoorde bij hun want ik kende mijn ouders helemaal niet. Ik hoopte en hoop nu nog steeds dat ik ze ooit terug zou zien. Toen had ik geen kudde en nu nog steeds niet... Ik wilde eigenlijk wel naar The heaven stone gaan maar ik wachtte. Ik keek omhoog de luct was weer helder blauw met een paar grijze wolken. Ik keek de zwarte hengt weer aan. ' Wat sta je hier nog ?? moet je niet weggaan ofzo'

Ik keek keek nog een beetje in het rond. Ik wou iets leuks doen. Ik verveelde. Goedzakjes zijn saai. Ik ga.,, Ik ga goedzakje''. Ik galoppeerde al weg. Ik wilde iets doen. Maar wat? Hard galoppeerde ik. Heel sierlijk. Je zag meteen dat ik een bad was. En daar was ik blij om. Dan werd ik niet voor domme dingen gevraagd. Ik zag er echt uit als The devil. Om bang van te worden. Ik brieste kwaadaardig. Wat zou ik nou gaan doen? Ik kan niks verzinnen. Wacht ik ga naar The golden nog wat. Weet ik het. En het boeid me ook niks. Ik galoppeer goed door. Ik voelde dat er slecht weer op komst is. En ik haat regen. En daar zal het vast niet regenen. Ik brieste ik haat de wereld! Waarom bestaan er van die stomme dingen?! Ik ging over in een uitgesterkte galop. Dan was ik weer wat sneller.