By Horus, where am I ?!

Ik liep door het uitgestrekte gebied heen. Het was hier erg anders dan het land waar ik vandaan kwam. Sinds de hongersnood moest ik gedwongen weggaan uit mijn vertrouwde omgeving, en nu ben ik hier, op een plek waar ik nog nooit ben geweest. Ik keek om me heen. Nergens zag ik iets bekends. Was ik dan zo ver weg gegaloppeerd? Toen ik op de grond de schaduw zag van een roofvogel, keek ik omhoog. Het dier streek neer op een rots, en riep. Toen ik goed keek, zag ik dat het een havik was. Ik boog voor deze gedaante van Horus*, waarna de havik nog eens krijste en opvloog. Hij ging op een tak zitten, en keek eerst mij aan, waarna hij richting het oosten keek. Ik ging onder de tak staan, en nogmaals schreeuwde de havik en keek naar het oosten. Toen hief ik mijn hoofd op en hinnikte luid in de richting van het oosten. Toen ik naar boven keek, zag ik dat de havik wegvloog. En recht voor me zag ik een prachtige, grote haviksveer liggen. Ik wist dat dit een teken moest zijn van Horus. Zou dit dan toch een goede plaats voor mij zijn? Zou ik me toch bij een kudde aansluiten? Die vragen spookten door mijn hoofd. Terwijl ik wachtte op mijn waarschijnlijk toekomstige leider, of leidster, knabbelde ik op wat gras en ging ik wat drinken. Ik had het gevoel dat ik me zou aansluiten bij een kudde, waarschijnlijk wel een stuk groter dan de kudde waar ik was geboren.

*
Over Horus:
Horus is de Egyptische valkgod. Hij is de hemelgod die zijn vleugels over de aarde uitspreidt. In de onderwereld leidt Horus de doden naar Osiris, de god van de onderwereld. Horus is de zoon van Osiris en Isis en broer van Bastet.
Horus werd geboren na zelfbevruchting door zijn moeder Isis. Isis kon de penis van Osiris niet terugvinden toen zijn lichaam in 14 stukken was gesneden en in de Nijl geworpen door hun broer, Seth. Maar door magie kon ze zichzelf bevruchten.
Uit vrees dat Seth haar zoon om het leven zou brengen, liet Isis het kind in een papyrusmandje in het noorden van de Nijldelta te water, in de hoop dat het kind door iemand zou worden gevonden en grootgebracht. Zo gebeurde ook. Uiteindelijk is het Horus die Seth vermoordt. Horus heeft vier zonen.
In het Oude Rijk werd de Farao gelijkgesteld met de god Horus. Na zijn dood werd de overleden Farao dan een verpersoonlijking van Osiris en ging Horus over op de levende persoon van de nieuwe Farao. Later zouden Farao's aangezien worden voor zonen van Ra, wat hen minder macht gaf. Ze moesten nu immers verantwoording afleggen.
(Bron: Wikipedia)

Ik denk dat het duidelijk is dat Papyrus gelooft in de Egyptische goden

Edit Ividanara: Gheghe ik moest het ff zeggen hoor, de titel van je topic klopt niet. Het is niet where am i maar where i'am ;p

Alexan speelde wat met het water van 1 van de vele riviertjes, maar stopte met spelen toen hij een paard zag. Hij keek het paard verbaasd aan, want het communiceerde met een vogel.'Wat een vreemd paard',dacht hij in stilte. Hij stond ten oosten van het paard en keek nog steeds redelijk verbaasd naar het tafereel,de vogel vloog weg en het paard stond er nu verloren bij. Alexan besloot naar hem toe te galopperen,recht door het riviertje heen en vroeg vervolgens naar zijn naam en waarom hij probeerde contact te maken met een vogel. Hij keek de hengst nieuwsgierig aan. Vervolgens nam hij heel relaxt een hapje gras en bood hem het aan als teken van acceptatie. Hij voelde zich buitengewoon goed bij dit paard en was heel erg vrolijk,omdat hij waarschijnlijk een nieuwe vriend erbij had. Hij liet zijn vrolijke hoge hinnik horen en galoppeerde een rondje rondom het paard. Toen stopte hij om opnieuw te gaan grazen. Hij kauwde relaxt op het gras en wachtte op een antwoord van de vreemdeling. Hij hield wel van vreemde paarden en was goed in vrienden worden met een ander paard, hij was een pony die behoefte had aan vriendschap..

Ik keek naar het kleine paard dat naar me toe galoppeerde. De bonte hengst zag er vrolijk uit, en toen hij vroeg hoe ik heette en waarom ik communiceerde met een vogel, verscheen er een glimlach op mijn gezicht. "Ik heet Papyrus, en die havik is een verschijning van Horus, één van de machtigste goden die er is." Ik wist dat deze hengst waarschijnlijk weinig tot niets wist over de Egyptische goden. Maar dat leek me toch vrij logisch, want aan de bouw van deze hengst te zien kwam hij in ieder geval níet uit Egypte. Maar dat maakte mij niet uit, ik zou graag iets willen uitleggen over Horus, en misschien ook over Ra, Anubis, Osiris en Seth. Of misschien zou de gevlekte hengst zelf een onderwerp hebben bedacht om over te praten. Mij maakte het niets uit, het leek me fijn om eindelijk weer eens met iemand te praten.




Typisch mij, zit ik steeds 7 regels vol te typen, zie ik nu pas dat het veranderd is naar 4 regels XD

Toen de hengst antwoordde,verscheen er een glimlach op Alexan's gezicht."Cool,op de eilanden waar ik vandaan kom,hebben we geen goden,ik ben trouwens Alexan",zei hij vrolijk. Hij was blij,want nu wist hij zeker dat hij wel vrienden met dit paard kon worden."Papyrus is toch een papiersoort uit Egypte"."Kom jij daar ook vandaan"?. Alexan begon meteen met vragen af te vuren,hij kon het ook niet helpen. Hij was gewoon een nieuwsgierig paardje. Met glinsterende ogen keek hij Papyrus aan,om vervolgens nog een hapje gras te nemen...

Vergeet de havikgod... Ik vergiste me... Horus is de VALKgod... en niet de HAVIKgod... Weet je wat... Doe alsof ik steeds valk typte in plaats van havik...

Ik keek de bonte hengst vrolijk aan. Hij zag er erg aardig en nieuwsgierig uit, en vrolijk beantwoordde ik zijn vragen. "Ja, het is een papiersoort, dat wordt gemaakt van de papyrusplant. En ik kom inderdaad uit Egypte. Ik heb met mijn eigen ogen de pyramides gezien, de sfinx van Gizeh, de obelisken..." Mijn gedachten gingen terug naar toen ik nog in Egypte was, met mijn familie. Toen ik rondrende door de uitgestrekte woestijn, en soms urenlang zonder water rondliep. Toen hoorde ik het gegrom van een bergleeuw en keek op. In de verte zag ik inderdaad een vrouwtjespoema. Ik wist dat dit waarschijnlijk een verschijning van Sekhmet kon zijn. Deze poema was niet echt een leeuw, maar 'echte' leeuwen komen hier nu eenmaal niet voor. Ik boog licht en eerbiedig mijn hoofd. De poema viel ons echter niet aan.

Rustig draaf ik wat rond. Er was niemand te zien hier. Ik stop even en sluit mijn ogen. Dan hoor ik een hinnik. Meteen gaan mijn ogen weer open. Ik ga op het geluid af. Als ik bij bestemming ben, zie ik 2 paarden. Nouja 1 paard en 1 pony. Ik blijf in de bosjes staan, en observeer ze even. Het paard bleek uit Egypte te komen. De pony was een shetlander. Dat wist ik wel, ik had 1 keer eerder een shetlander gezien. Over het algemeen waren dat wel vrolijke beestjes. Maar elke familie heeft wel een zwart schaap. Er viel even een stilte. Ik die stilte kwam ik uit de bosjes. "Welkom in bloodmark, ik ben Utopia leider van The golden heart." Ik knik even vriendelijk naar de hengsten. Zacht speelde de wind met mijn manen. "Er werd naar mij gehinnikt." Ik laat mijn ogen van de een naar de ander gaan. Ik bries zacht. Ik bestudeer allebei de hengsten. Een vriendelijke blik staat er in mijn ogen.


Sorry een beetje kort maar ik heb niet veel tijd
En femke het is nooit 7 regels geweest
Het was op het begin heel even 5 maar dat veranderde al snel in 4

Ik keek op toen ik een kastanjebruine merrie uit de struiken zag komen. Zij was duidelijk ook een Arabier. Ik knikte vriendelijk naar haar. "Ik ben Papyrus. Ik heb inderdaad gehinnikt, omdat ik me graag bij een goede kudde zou willen aansluiten. En volgens mij ben jij de leider van een goede kudde, als ik zo die naam hoor?" Ik keek naar de merrie. Ze zag er erg vriendelijk uit. Dat vond ik fijn, maar ja, dat is ook logisch als je bij een goede kudde zit. En deze merrie zag er erg betrouwbaar uit. Er was echter wel ee nverschil tussen ons twee. Zij was duidelijk een stukje groter dan ik. Zij komt waarschijnlijk uit een gewoon gebied, maar voor woestijnpaarden is het handiger om iets kleiner te zijn. Toen realiseerde ik me dat ik honger had, en door de drukte was ik het wat vergeten. Ik keek even om me heen en nam een hapje gras.



We hebben een gewond konijntje gevonden... We gaan hem proberen om naar het opvangcentrum te brengen

Alexan schrok toen een vreemde merrie aan kwam draven,hij deed meteen een paar stappen achteruit en legde zijn oren in zijn nek. Hij was gebeten door een merrie en had het niet meer zo op merries. Alexan zuchtte toen de merrie vroeg wie er had gehinnikt,hij was het niet. Hij wilde vrij zijn zonder kudde rondzwerven,hoewel momenteel een kudde wel goed van pas kwam. Hij was laatst door een gemene merrie aangevallen en de wond die hij had overgehouden was net weer bezig met helen. Hij rilde bij de gedachte aan de merrie."Ik heb niet gehinnikt en ben eigenlijk niet zo op zoek naar een kudde,maarre het is misschien wel handig om bij een kudde te horen". Hij nam de merrie nieuwsgierig in zich op,ze leek hem wel te vertrouwen en brieste ontspannen. Toen nam hij relaxed een hap gras,deze merrie ging hem waarschijnlijk niet aanvallen,hij ontspande zich helemaal.

Oké,, sorry had ik niet door...
Waar kan je dat zien dan?
En is dat toegstaan dan? ik dacht van niet... of heb ik dat gwn verkeerd gelezen?
sorry,,, voor die vraagjes hoor... ik weet dat ik nieuwschierig ben...

Ik keek op en zag een ander paard aankomen, een Rocky Mountain hengst. Deze begon plotseling sierlijk te draven. Ik keek de hengst vreemd aan. Waarschijnljk wilde hij opvallen. Ik lachte even, deze hengst probeerde zich echt uit te sloven. Ik zat eraan te denken of ik ook maar eens zou laten zien wat ik waard was. Maar ik besloot het niet te doen. Als de hengst mij zou uitdagen, zou ik daar graag op ingaan. Woestijnpaarden zijn nu eenmaal taaie dieren. Zeker als je bedenkt dat ik uit een gebied kom met leeuwen, schorpioenen, krokodillen... Ja, vergeleken met Egypte was dit een fijn leven. Ik keek de hengst aan, misschien dat hij dan zou stilstaan en meedoen met het gesprek.

Ik glimlachte even om de schet. Het was echt zon klein cute ding. Hij leefde zijn eigen leven. Ik liet mijn ogen even over de shet glijden. toen richtte ik me weer op het paard dat mij had geroepen. "Mijn kudde is inderdaad goed." Ik laat mijn gedachten even meegaan met de wind. "En hoe noemt jij?" Ik krulde mijn hals. Opeens kwam er nog een paard aan. Het leek net of hij schrok en begon toen wat sierlijke dingen te doen. Ik schudde zacht mijn hoofd. Uitslovers zullen altijd bestaan. Ik keek naar de hengst voor me. Zijn aandacht was wel naar de anderen hengst gegaan. Ik hield mijn staart als een vlag achter me. Dan laat ik ontspannen mijn nek zakken en begin wat gras te eten. Misschien zou de hengst stoppen als hij zag dat ik geen interesse had. Ik voelde de wind zacht mijn vacht strelen. Het was lekker weer vandaag.

Toen ik merkte dat de merrie geen intresse had voor de andere hengst en dan pas merkte wat ze vroeg, keek ik haar weer aan en antwoordde op haar vraag. "Ik heet Papyrus." Plotseling zag ik weer een schaduw op de grond, en keek verwachtingsvol naar boven. Heel even was ik wat teleurgesteld. Ik hoopte dat de schaduw van de valkgod Horus was, maar toen ik opkeek, zag ik dat het van een adelaar was. Toen keek ik weer naar Utopia. Ik vroeg me af of ze me zou toelaten in haar kudde. Ik was al zó lang alleen aan het rondreizen, dat ik wel behoefte had aan een kudde, en een gebied waar ik zonder al te veel zorgen kon rondlopen. Toen vermande ik mezelf weer, en concentreerde me op wat Utopia ging zeggen.