Index
Oke, niemand zitmeer op BloodMark en Penny wordt iets saaialaier zonder alle aardige mensjes (except Zoë Maya Lieke Myrthe..)
Dit is btw eig. berichtje van sarabi maar kben gwn te lui om uit te loggen...
De hemel huilde voor me. Haar ijskoude tranan vielen hard op de grond. Niemand die echt om de druppels gaf. Ik had medelijden met ze. Niemand leek te beseffen dat ze dapper waren. Misschien wel het dapperst van ons allemaal. ze. Ze aarzelen niet eens als ze met hun tenen over de rand de diepte in kijken. En toch springen ze elke keer weer, een onzekere toekomst tegemoet. We leken op hen, wij werden ook de diepte ingegooid. Maar ik was waarschijnlijk enige die ze begreep, die zelf op die plaats had gestaan, angstig ove de rand kijkend. Ik val nog steeds, ik voel nog steeds de wind door mijn zwarte manen. I
Ik keek omhoog naar de grijze hemel, die hier en daar gespleten was. Ik bleef als een standbeeld staan, totdat ik merkte dat ik drijfnat was en de regen mijn lichaam met een ijskoude razernij mijn lichaam begon aan te vallen. Ik rilde. De wind kamde door mijn manen alsof het dunne pluktes waren, niet een ontembare bos vlas. Ik had me in jaremn niet meer zo als mezelf gevoeld. Net toen ik dacht dat alles goed zou komen, weliswaar niet nu meteen, toen God, Allah, wie daar ook boven op me staat te wachten me liet zien dat het niet zo was. Ik verstarde. Er kwam iemand aan.
Oeps achteraf achtergekomen dat t in de ikpersoon is... sorryMisschien moet ik maar random gesprekken gaan voeren met mn eigen paardjes. Lees je dit en je bent niet van BloodMark en je vindt dit wel grappig, mail me ff. Ben je wel van BM reageer ff dat BM nog niet helemaal dood is...
Dit is btw eig. berichtje van sarabi maar kben gwn te lui om uit te loggen...
De hemel huilde voor me. Haar ijskoude tranan vielen hard op de grond. Niemand die echt om de druppels gaf. Ik had medelijden met ze. Niemand leek te beseffen dat ze dapper waren. Misschien wel het dapperst van ons allemaal. ze. Ze aarzelen niet eens als ze met hun tenen over de rand de diepte in kijken. En toch springen ze elke keer weer, een onzekere toekomst tegemoet. We leken op hen, wij werden ook de diepte ingegooid. Maar ik was waarschijnlijk enige die ze begreep, die zelf op die plaats had gestaan, angstig ove de rand kijkend. Ik val nog steeds, ik voel nog steeds de wind door mijn zwarte manen. I
Ik keek omhoog naar de grijze hemel, die hier en daar gespleten was. Ik bleef als een standbeeld staan, totdat ik merkte dat ik drijfnat was en de regen mijn lichaam met een ijskoude razernij mijn lichaam begon aan te vallen. Ik rilde. De wind kamde door mijn manen alsof het dunne pluktes waren, niet een ontembare bos vlas. Ik had me in jaremn niet meer zo als mezelf gevoeld. Net toen ik dacht dat alles goed zou komen, weliswaar niet nu meteen, toen God, Allah, wie daar ook boven op me staat te wachten me liet zien dat het niet zo was. Ik verstarde. Er kwam iemand aan.
Oeps achteraf achtergekomen dat t in de ikpersoon is... sorryMisschien moet ik maar random gesprekken gaan voeren met mn eigen paardjes. Lees je dit en je bent niet van BloodMark en je vindt dit wel grappig, mail me ff. Ben je wel van BM reageer ff dat BM nog niet helemaal dood is...
