I want to fight for the good horses.

Ze loopt rond. Ze is hier pas. Maar ze wil in een kudde. Ze zit vol energie. Ze zou er voor willen vechten om in een goede kudde te komen. Ze wil zo graag. Maar ze zei tegen zichzelf ,, Verwacht niet te veel. Zoals een oude hengst van haar geboorte kudde''. Ze is vandaag vrolijk. Heel vrolijk. Hier kan ze misschien in een kudde komen. Ze stook vrolijk haar neus in de lucht. Ze rook een vage paarden geur. Ze liep in de richting van de geur. De geur werd als maar sterker. Ze werd steeds vrolijker. Ze ging dadelijk een kudde zien. Ze had vaker kudde's gezien. Maar toch. Ze wilde zo graag in de kudde. Maar ze verwachte voor de zekerheid niet veel. Hoe minder ze verwacht. Hoe minder verdrietig ze was als ze er niet in mocht. Een zacht briesje kwam haar tegemoet. Ze stond stil en genoot even van het briesje. En ze liep toen weer verder. Ze liep vastberaden. Haar ogen stonden vertrouwd. Ze deed haar neus nog een in de lucht om te kijken hoe ver ze was. Tot haar verbazing was ze er al bijna. Ze liep heel vrolijk door. Bijna huppelend. En daar achter de bosje zag ze de leidster van een goede kudde. Heel vrolijk hinnikte ze. Ze was blij. Heel blij. De zenuwen gierde door haar hele lichaam. Knikkende knieën. Ze begon steeds zenuwachtiger te worden..

rustig liep ik een rondje. Ik lette op alles. Ik moest zo snel mogelijk aan veel kuddeleden zien te komen. Maar waar haalde je die allemaal vandaan. Even dacht ik aan Thunderbolt. De laatste keer dat ik hier was nam ik hem in de kudde. ik stond even stil en rekte me uit. Ik stond nog heel ff stil toen sprong ik aan in een soepele galop. Het was hier wel heel erg stil. Ik had vandaag zelfs nog geen vogel gezien. Ik brieste luid. Opeens rook ik een paard, een merrie. Ik stond in een keer stil. Ik zag haar vanuit mijn ooghoeken. Maar liet dat niet merken. Misschien was het wel een slecht paard. Okal zag ze er niet zo uit. Zij merkte mij nu opeens ook op. Vrolijk hinnikte ze. Ik draaide me om en liep op haar af. "Welkom in bloodmark." Met een glimlach knik ik naar haar. "Ik ben Utopia, de leider van the golden hearts." Ik hief mijn hoofd op. Ik was wel wat groter dan de tinker. "Ik verneem doordat je naar me hinnikte dat je in mijn kudde wil." Ik liet mijn ogen over de merrie heen glijden. Ze was nog wat onwetend. Dat kon een groot nadeel zijn. Maar tegelijkertijd een voordeel. Ik hoefde niet te betwijfelen of ze wel goed was. Goed was ze en dat was te zien ook. Ik neem de merrie goed in me op. Ze zou voor de veulens kunnen zorgen als de moeders even geen zin of tijd hadden. Ik probeerde zoveel mogelijk dingen te bedenken wat ze kon doen.

Ze keek Utopia de leidster van The Golden Heart aan. De woorden van Utopia komen langzaam binnen. ,, Ja ik wil heel graag in uw kudde''. Ze kon het nog niet geloven. Ze stond voor de leidster van The Golden Heart. Haar knieën knikken en ze is helemaal blij. Ze zag dat Utopia haar inspecteerde. Ze stond te popelen. Zou ze er in mogen. Ze hoopt het zo! Je hoort bijna aan haar ademhaling dat ze blij is. Haar ogen staan blij zo blij stonden ze nog nooit. Kom op je staat gewoon bij de leidster van The Golden Heart! Ze was al blij dat ze durfde te hinniken. Utopia keek niet afkeurend. Zafira kom even tot je zelf. Ze kan nog van alles zeggen. Ze wordt bijna gek van de zenuwen. Ze werd weer iets rustiger. Ze stond voorbereid op alles. Wat Utopia ook zegt. Ze blijft geloven in zichzelf. Ze blijft gewoon zichzelf. Ze keek heel losjes uit haar ogen. Voorbereid op alles.

De tinker zag en onbeheerst uit. Groot nadeel. Twijfel schoot door me heen. Ze zou toch nog wat volwassener moeten worden. Maar dat kon ze ook doen als ze in de kudde zit. Ik keek even om me heen. Alles was zo rustig. Daardoor straalde de zenuwen van de merrie ook heel erg van haar af. Ik zwiepte zacht met mijn staart. Ik trok mijn gezicht in een nadenkende plooi. "Waarom wil je in mijn kudde?" Ik besloot om dat vragen te stellen, zodat ik mijn besluit beter kon nemen. Ik bekeek haar nog een keer, ze had niet heel veel kracht. "En wou je voor de kudde willen veranderen?" Ik keek haar recht aan. Mijn blik was vriendelijk, maar ook vragend. Ik voelde de zon branden. Het was een best wel warme dag hier. Ik dacht weer even aan Thunderbolt. Bij hem ging alles veel sneller. Ik bries onhoorbaar. Ik keek even naar de hoeven van de merrie, en toen weer naar haar gezicht.

Ik voelde mijn zenuwen weer opspelen. Ik haalde adem en blies het uit. Ik was weer wat rustiger. De woorden van Utopia kwamen binnen. ,, Ik wil niet langer meer alleen zijn. En ik wil de goede paarden helpen. En als het moet er voor sterven''. Wat ik zei was de waarheid. Ze was nu rustiger. Waarom weet ze niet en ze hoefd het nu ook niet te weten. Als ze maar rustig is. Langzamerhand zag je het ook. Alles ontspant. Ik hoorde de volgende vraag binnen komen. ,,Ja ik zal alles doen voor de kudde''. Ik klonk vastberaden. En ja ik wilde ook alles doen voor de kudde. Want ik weet dat de kudde me toch niet gaat misbruiken. Mijn ogen staan ontspannen. Ik voelde me anders. Maar beter. Niet zenuwachtig. Ik onderzocht Utopia. Een arabier. Vos. En een vriendelijke blik. Van die blik wordt je tenminste niet zenuwachtig. Sommige paarden kijken je zo heel zenuwachtig makend aan. Echt eng is dat.

Ik liet mijn blik nog een keer over de merrie heen glijden en wendde toen mijn hoofd van haar af. Ik luisterde naar de antwoorden. Er viel een stilte. Zacht en verwarmend brieste ik. "Je zit nu in de kudde." Ik keek haar vriendelijk aan. "Maar wel op proef." De zon stierf even weg achter de wolken. Een frisse wind ruiste door de lucht. "Dat houd in dat je je best moet gaan doen om te bewijzen dat je echt in de kudde thuis hoort." Ik schudde mijn hoofd, heel licht. "Maar je kan ook zo uit de kudde worden gezet omdat je iets fout doet." Ik keek de merrie aan, een glimlach sierde mijn gezicht. Zacht werd er gespeeld met mijn manen, door de wind. Het idee dat mijn kudde nu weer groter was gaf mij een goed gevoel. "Ik moet nu gaan, denk goed na over de dingen die je doet Ik en de andere leden houden je in de gaten." Ik glimlachte liefelijk. Ik draaide en om en galoppeerde weg.

Ik knikte. ,, Bedankt''. Ik was heel blij. Je zag het goed aan me. Oke op proef. Oke dit red ik wel. Ik ga wel extra mijn best doen. Toen Utopia weg was keek ik nog even goed rond. En geniet van het moment alleen. Even helemaal tot je zelf komen! Heerlijk. Ik galoppeerde een stuk. Mmm waar zou ik nu naar toe gaan? De oase! Daar lijk het me heerlijk! Wie weet kom ik nog veel paarden tegen? Ik kijk nog even achterom maar ik zag niemand. Het is we een stukje verder maar goed. Een een lekkere galop ga ik vooruit. Ik genoot er echt van. Ik brieste tevreden. Uit vreugde zwaaide ik blij met mijn hoofd. Het zag er raar uit maar dat maakte haar nu even niks uit. Ze genoot er van. En dat zag je echt. Dit is de beste dag van mijn leven denk ze! Ik keek rond volgens mij hoef ik niet lang meer!