Look around in the beautyfull world!

Met lompe passen loopt ze rond. Ze kan er niks aan doen dat ze lomp loop. Ze is wel een beetje bang dat ze uitglijdt ofzo. Maar als ze eenmaal ziet hoe mooi het hier is kijkt ze haar ogen uit. ,, Z..Zo iets prachtig's heb ik nog nooit gezien''stotterde ze. Ze loopt verder en verder. Ze let niet op waar ze heen gaat. Ze wil meer zien van deze plek. Ze zuchte en dacht wat is het hier toch mooi. Ze kon maar niet ophouden met zwijmelen. Opeens hoorde ze geluid. Ze werd ruw uit haar gezwijmel gehaald. Een koude rilling kwam over haar rug. Niet van de kou daar. Maar ze werd angstig. Ze kon er niet tegen als er iemand was die ze niet kon zien. Dan werd ze altijd bang. Ze liep in de richting van het geluid. Ze aarzelde bij elke stap. Heel langzaam kwam ze vooruit. Niks wetend wat er te wachten staat. Als nu iemand haar hard laat schrikken kan het zijn dat ze gaat huilen denkt ze. Ze ziet er stoer uit en erg lomp. Maar dat valt wel mee. Van binnen is ze dat niet. En al helemaal niet op dit soort momenten. Hoe langer het duurt voor die gene zich rustig laat zien hoe banger ze wordt. Ze gaat bijna schreeuwen van angst. Met trillende mond zegt ze ,, Wie.. Wie is daar?''zegt ze stotterd. Ze heeft het gevoel dat iemand er is ze kent niemand hier en dat maakt haar extra bang..

Sierlijk maar tegelijkertijd krachtig galopeerde Blueberry naar The Ice Lake. Haar gekrulde manen dansten op op haar prachtig gebogen nek en haar staart wapperde op en neer in de wind. Ze kwam net van The Heaven Stone, waar ze was aangenomen Anagorn's kudde. Ze zou hoe dan ook haar best doen om in de kudde te blijven. Blueberry kwam steeds dichterbij The Ice Lake, dus zo langzamerhand remde ze af en ging over in een uitgestrekte draf. Blueberry wist echter niet wat ze zou moeten doen, en ging daarom eerst op onderzoek uit. Ze zou alle gebieden van de kudde van Anagorn gaan verkennen. Als eerst zou naar The Ice Lake gaan, een pracht gebied. Er was een dikke laag ijs, waar Blueberry rustig en geconsentreerd over heen stapte. Een ideale plek om je te verstoppen, maar niet om te vechten. Bij elke stap dat je elkaar hier zou gaan aanvallen zou je wegglijden door het ijs. Blueberry keek om zich heen, en zag in de verte heel wazig een ander paard, alleen. Moeiteloos draafde ik richting het paard over het ijs heen, en keek daarna het paard wantrouwig aan. 'Wie ben jij?' Ik schraapte met mijn hoef over het ijs heen.

De merrie schrok. Ze huilde niet zoals ze had verwacht. Maar goed daar moest ze blij mee zijn. Ze keek naar de merrie. De woorden van haar kwamen nu binnen. ,, Oja ik heet Zafira en jij?''. Ze was best nieuwsgierig geworden. Ze wilde meer weten van deze merrie. Hoe ze heet. Hoe oud ze is. En al die dingen. Lievelings kleur dan weer niet. Ze bekeek de merrie nog eens aandachtig. Het was in haar ogen een prachtige arabier. En was niet zo fors gebouwd als zij. Eerlijk gezegd was ze alleen maar forse paarden gewend. Maar ze kon het fout hebben met de arabier dat het een andere ras is of zo. Haar ogen nog steeds op Blueberry gericht. Ze was blij en dat kon je zien aan haar ogen. Maar toch stond ze alert. Haar oren waren voor de zekerheid gespitst. Je wist maar nooit wat er kon gebeuren. Elk zuchtje wind voelde ze. Voor haar leek dat zuchtje wind harder dan wat het was. Ze kreeg het een heel klein beetje koud. Ze keek naar de merrie. Ze zag er wantrouwen uit. Zou ze haar niet vertrouwen? Ze wist het niet. Ziet ze er eng uit? Of vertrouwde ze gewoon geen tinkers?

Blueberry keek weer op naar de Tinker merrie, die Zafira bleek te heten. Ik at nog snel een stukje ijs, dat niet al te lekker smaakte. 'Blueberry.' Alweer nam ik een stukje van dat smerige ijs, maar ik moest wel: ik had tenslotte enorme honger. Verontwaardigd zwiepte ik heen en weer met mijn ztaart, dit stuk ijs was nog smeriger dan dat andere stuk! 'Wat uh, wat doe jij hier eigenlijk zo alleen, zonder kudde?' vroeg ik maar aan Zafira. Ik kon moeilijk tegenover haar blijven staan en haar maar aan blijven staren zonder een woordt uit te brengen. Zafira was duidelijk een echte Tinker; Ze was stevig gebouwd, en had enorme zwarte vlekken.

moet gaan, xx.

Ja dacht ze wat doe ik hier eigenlijk. Toen wist ze het. ,, Ik kwam hier om een nieuw leven te beginnen. Dus ik ben hier het gebied aan het verkennen''. Eigenlijk wou ze heel graag in een kudde. Maar ze wist niet waar ze moest beginnen. Ze ging later nog wel verder kijken. Maar ze moest wel ergens anders heen om te overleven. Maar nu was ze aan het praten met Blueberry. Ze vond het een best grappige naam. Blueberry zei ze in zichzelf. Blauwe bes. Maar goed. ,, Weet jij trouwens waar ik een kudde kan vinden. Ik ben zo ver als ik weet goed. En als ik er over na denk heb ik nog nooit iemand kwaad gedaan en dat zou ik ook nooit willen''. Ze keek nog wat rond. Ze spitste weer haar oren om te horen of er geen gevaar was. Ze was op haar hoede. Heel raar normaal had ze dat nooit zo.

Blueberry luistert geduldig naar de woorden van Zafira. 'Er zijn hier verschillende kudde's,' zegt Blueberry, terwijl ze wéér een stukje van het smerige ijs neemt; tevergeefs, want het smaakt nog steeds een beetje smerig. 'Als ik het goed heb,' vervolgde Blueberry, 'Is er een kudde de 100% goede leden binnenlaat, een kudde die door en door superslecht is en een kudde die wat slechtere en wat goedere paarden heeft.' Blueberry's lange, lichtbruine voorlok waait door de koude, gure wind. 'Ik zelf, zit bij de Everlasting Destiny. Dat is een kudde met wat goedere en slechtere paarden. Je kan proberen om van een kudde lid te worden, door naar de leider van de kudde te hinniken. Mijn leider, heet Aragorn.' Blueberry is duidelijk trots dat ze in een kudde zit.

'Ik moest maar weer eens gaan,' zei ik dus maar. Ik steigerde, en galopeerde geconcentreerd over het gladde ijs heen, op naar Snowplace! Mijn staart wapperde hevig in de gure wind, wat er erg mooi uitzag en mijn manen dansten vrolijk op en neer op mijn schouders. Ik had veel verhalen gehoordt over hoe mooi het wel niet op Snowplace was en dat je er heerlijk kan galoperen op zomige vlaktes waar de sneeuw hard en dun was. Ik keek nog een keer om naar Zefira, en hinnikte lief.

Klik. Klak. Klik. klak. Klik. Klak.
Ik galopeerde met gebogen hals in een geconcentreerd ritme richten Snowplace. Ik was enorm benieuwd of het er dergelijk net zo mooi was als dat ik van de anderen had gehoordt. Ik kwam steeds dichterbij Snowplace, en er kwam dus ook steeds sneeuw op mijn rug. Vrolijk bokte ik in het rond, ik zou Snowplace gan verkennen, en kijken of ik iets intresants vond.

Edit by Admin: Dit is dubbel poste Dat mag niet voor 1 keer zal ik het laten staan (vooral omdat Zafira al heeft gereageerd) maar de volgende keer dat ik het zie verwijder ik het

Ze hoorde de woorden van Blueberry binnen komen. Mmmm. Zou de 100% goede kudde iets voor haar zijn. Ze wist het niet. Ze wil het wel graag. Ze doet alles om in de 100% goede kudde te komen. Maar ze gaat niet te veel hopen dan gaat het alleen maar tegen zitten. Ze keek naar Blueberry die weg galoppeerde. Toen realiseerde ze zich dat ze hier niet alleen wou blijven. Blueberry rende in de richting van Snowplace volgens haar. Ze wist het niet zeker. Dus ze ging snel naar Blueberry. Ze rende naar Blueberry. Ze rende op haar aller hardst. Ze keek wel uit waar ze rende. Ze maakte een misstap. Maar ze wist het zo te krijgen dat ze niet viel. ,, Zou.. Zou ik misschien mee mogen? Het hoeft niet hoor als jij het niet wild''. Ik keek naar Blueberry. Het maakte me niet echt uit wat ze zei. Ze wou lever mee natuurlijk maar goed als zei dat niet wilde ging het niet door punt. Ze keek Blueberry aan. Gewoon haar natuurlijke vertrouwde blik. Die je niks dwong. Als ze niet wou ging ze zelf op onderzoek uit.

Sorry dat het wat langer duurde.

Zafira schreef:Ze hoorde de woorden van Blueberry binnen komen. Mmmm. Zou de 100% goede kudde iets voor haar zijn. Ze wist het niet. Ze wil het wel graag. Ze doet alles om in de 100% goede kudde te komen. Maar ze gaat niet te veel hopen dan gaat het alleen maar tegen zitten. Ze keek naar Blueberry die weg galoppeerde. Toen realiseerde ze zich dat ze hier niet alleen wou blijven. Blueberry rende in de richting van Snowplace volgens haar. Ze wist het niet zeker. Dus ze ging snel naar Blueberry. Ze rende naar Blueberry. Ze rende op haar aller hardst. Ze keek wel uit waar ze rende. Ze maakte een misstap. Maar ze wist het zo te krijgen dat ze niet viel. ,, Zou.. Zou ik misschien mee mogen? Het hoeft niet hoor als jij het niet wild''. Ik keek naar Blueberry. Het maakte me niet echt uit wat ze zei. Ze wou lever mee natuurlijk maar goed als zei dat niet wilde ging het niet door punt. Ze keek Blueberry aan. Gewoon haar natuurlijke vertrouwde blik. Die je niks dwong. Als ze niet wou ging ze zelf op onderzoek uit.

Sorry dat het wat langer duurde.

Ik ben nu al bij Snowplace, maar blueberry vind het best dat je meegaat. Kom maar in mijn topic van Snowplace. Ik sta daar samen met Florance in een rots xD